(05.09.2007) Değerli dostum, ağabeyimiz Hikmet Yurdagül'ü çocukluğumdan beri tanırdım. Çocukluk, gençlik yıllarımda seviyeli bir dostluğumuz olmuştu. Askerden geldikten sonra siyaseten de birlikte günler geçirdik; aynı partide yani Adalet Partisi'nde beraber olduk. Benden yedi yaş büyüktü; o günlerde ilçe olan Yalova'da yönetime oynuyordu. Ben de ilçe gençlik kollarındaydım. Daha sonra o İl Genel Meclis üyesi oldu. Ben de Belediye Meclis üyesi olarak görev yaptım. Hikmet Abi'nin oğlu İbrahim kardeşim, bana gelip “haftada bir gün bizim gazetede yazı yazar mısın?” deyince “acaba yazabilir miyim?” diye düşündüm. İbrahim beni yazabileceğime ikna etti; dokuz yıla yakın sürede haftada bir gün Haberci Gazetesi'nde yazı yazdım. O yıllarda birbirimize gerçekten çok yakın olduk. Hikmet Abi'nin kendine has kuralları olan bir yapısı vardı. Yıllardır hem gazete çıkarıp hem de politika yapabilmek takdir ederseniz hiç de kolay bir iş değil. Kırk yıla yakın bir zamanda politik olarak kendini gündemde tuttu. Her seçim döneminde kendinden bahsettirdi. İsmi mutlaka listelerde geçti. Bakınız bu hiç de kolay bir iş değil. Hikmet Abi'miz bunu başarabilen insanlardan biridir. Gazetecilik kolay bir meslek değildir. Zaman zaman bazı insanları kırarsınız. Her insan gibi o da hata yaptı. Fakat böyle bir şey yaptığında, insanın bir şekilde gönlünü alabilmesi iyi bir meziyetti. Ben -Allah rahmet etsin- Hikmet Yurdagül'e çok kızan insanlar bilirim. Ama daha sonra ballı yağlı beraber olduklarını da çok gördüm. Yılların birikimi ile, seçildiği yerlerde, iyilerden olmuştur Hikmet Abi. Her toplantıda her konuda söyleyecek mutlaka bir sözü vardı. İnsanların bu özellikleri, bazen siyaseten rakiplerini çok rahatsız eder. Aynı konuma sahip insanların, aralarında çok sivrilmesini istemezler. Maalesef bu böyle günlük yaşantımızda. Aslında altı çizilmesi gereken bir şey daha var. Hikmet Yurdagül kırk yıldır gazete çıkardı, siyasette de hep gündemde oldu. Peki giderken geriye ne bıraktı? Hiçbir şey! Bir ev, faal olan bir gazete(yeri kira). Oysa elinde çok güçlü bir imkan vardı, ,günlük gazete çıkarıyordu. Halk tabiri ile biraz yamyam olsaydı geriye sadece bunları mı bırakırdı? Hanları hamamları yok, çünkü Allah rahmet etsin çok dürüsttü. Yakından tanımayanlar, onun hakkında atıp tutanlar, daha sonra hep mahcup oldular. Ölümünden üç gün önce, TİGEM Kampı'ndan bir yer kiraladı. Ben de yanındaki evde kalıyordum. Akşama doğru dostları kendisini ziyarete gelmişler. Rahatsız olduğundan haberim yoktu. Öğrenince ziyaretine gittim. Hep birlikte çay içip sohbet ettik, sonrasında misafirleri gitti. O da erkenden yattı. Bu onu son görüşüm oldu. Sabah acile kaldırdılar. Allah gani gani rahmet eylesin, çok değerli bir dostumuzu kaybettik. Hepimiz bir gün bu dünyadan göçeceğiz. Önemli olan, bu dünyada hoş bir seda bırakmaktır.